Heksen in actie: Hoe 'Looking for Desmo' tot leven kwam

Nouline Leterrier
22 jan
4 minuten om te lezen

In aanloop naar de lancering van de Miss Tiff-show 'Looking for Desmo' kregen we de kans om met een aantal van de heksen te praten om ons een beeld te vormen van de totstandkoming van dit spektakel. We ontvingen de hele bende tegelijk voor onze microfoon, wat meteen voor een fijne sfeer én een stevige portie gegibber zorgde. De hek(s)tische non-structuur van het gesprek maakt het onmogelijk voor ons om te reconstrueren wie precies wat zei – maar misschien is dat ook minder relevant …

Dag Wicca dames, en welkom in deze gezellige bruine kroeg op wat een koude, witte dag lijkt te worden.

Zeg wel! Mijn bezem was zo koud dat ik er bijna niet kon blijven opzitten!
Zwijgt! De batterij van mijn hybride bezem was al plat voordat ik de E40 op was – die bezemverwarming verbruikt echt zot veel!
En mijn haar staat al heel de dag recht van "de statiek".

Dames, "Looking for Desmo" gaat weldra in première. Hoe werden jullie voor deze productie benaderd?

Twee jaar geleden – ja toch hè? (kijkt rond op zoek naar bevestiging) vroeg Miss Tiff of we het zagen zitten om "iets te doen" in haar nieuwe show. Ons "ja" betekende dat er een plaatsje voor ons zou zijn in het scenario.
Maar wij wisten dus niets hè – wij vlogen blind!
Enfin, we wisten wel dat het team achter het scenario zich volledig zou geven. Dat was een heel belangrijk argument.

Kenden jullie elkaar al?

Ik kende jou van ons a-capella groepje.
En ik had met haar ook al in de vorige show gezeten.
Wij twee zijn familie van elkaar.
Zo waren de meesten van ons wel ergens met iemand geconnecteerd. Maar eigenlijk is Miss Tiff degene die ons allemaal heeft samengebracht.

En toen kregen jullie het scenario met de teksten toegestuurd?

Toen kregen we versie 7 van het scenario, bedoel je (algemene hilariteit). Die versie bevatte al een uitgewerkte beschrijving van de personages. Het was duidelijk dat die bij sommigen wel heel erg op hun lijf geschreven was (knipoog).
En er was een aanzet voor de teksten en een duidelijke verhaallijn.
We mochten trouwens zelf ook voorstellen doen en liedjes aanbrengen. Heel fijn.

OK, dat is niet zo gebruikelijk. En hoe ging het met de regieaanwijzingen? Die stonden dan in scenario versie 8?

Hihihi. Neen, die zijn eigenlijk organisch gegroeid tijdens de zangrepetities.
Begin misschien bij het begin: Guido en Herwig zorgden voor het concept, het verhaal, de teksten en de inhoudelijke uitwerking. Ze schreven een gedetailleerd startscenario, met daarin reeds vrij specifieke regievoorstellen en suggesties voor podiumbewegingen. En er werd aangegeven wat hun visie was op het verstrengelen van de nummers.
Jaja, en daarna is de regie dus verder organisch gegroeid hè – Wicca Precies!
Eén van ons voelt heel mooi de sfeer van een nummer aan en wat we willen overbrengen, en welke bewegingen daarbij horen. Zij was van heel grote waarde bij de regie en zij werkte met haar jongere huisgenote ook veel zaken uit.
Maar we hebben ook een heksenzuster die uit het carnavalgebeuren komt, dus die had ook wel wat confetti in de soep te doen.
Ieder van ons had de kans om iets van zijn/haar persoonlijkheid in de voorstelling te leggen.
OK, en ik had zelf bijvoorbeeld minder ervaring in podiumdingen, maar ik kan heel goed instemmend knikken (gegiechel en instemmend geknik).

Wij kregen (weliswaar gedetailleerd) basismateriaal, maar de eigenlijke visuele uitwerking en regie gebeurden nadien, tijdens de repetities, door de hele groep samen.

Het lijkt dat de regie dus eerder een groepswerk was, waarbij jullie samen bepaalden hoe de show op het podium gebracht zal worden? Dat is toch een groot verschil met de meeste andere producties, waar een regisseur, koorleider, of noem maar op, het uiteindelijke resultaat bepaalt, en waar de deelnemers hoogstens inspraak hebben in het voorafgaande proces?

Dat is juist, en wij zijn ook heel blij met die inspraak in de (eind)regie. Voor mij is dat belangrijk, want als iets niet goed voelt, dan vind ik het lastig om er mijn hart in te leggen.
Voor mij is dat minder belangrijk – ik ben al blij als ik kan onthouden waar ik naartoe moet.
Jaja, maar dat is toch ook alleen omdat je er gerust in bent dat het goed wordt?
Ook zjuust.
Zoals in wel meer dingen, werkten Guido en Herwig "koentekraafs" (om eens een typisch heksenwoord te gebruiken). Wij kregen (weliswaar gedetailleerd) basismateriaal, maar de eigenlijke visuele uitwerking en regie gebeurden nadien, tijdens de repetities, door de hele groep samen.
Ook al omdat het in sommige gevallen makkelijker is om te zingen als je naast iemand kan staan die de zelfde melodie gekregen heeft. Of juist helemaal niet.
En zo werden de bedenkingen en ideeën die opwelden tijdens de repetities en die door iedereen goed bevonden werden, opgenomen in de 74-ste aangepaste versie van ons scenario.
Of op algemeen verzoek weer afgevoerd in versie 75.
Ja, gelijk die keer dat de stoel van MissTiff van plaats veranderde terwijl zij ging zitten. (Droog) Soms konden die opwellingen toch precies iets beter getimed worden. (Alweer liggen de heksen in een deuk terwijl één van hen demonstreert hoe het ter aarde stuiken juist in zijn werk ging)
Maar serieus : het is dus wel super dat we uiteindelijk iets krijgen dat af is en waar iedereen kan achter staan.

En deze werkwijze is wel wat de Miss Tiff Shows zo uniek maakt, neen?

Eigenlijk gaat het hier dus over een participatief traject op een niet zo courant vlak met een hobbelig parcours.
Chance dan, dat heksen kunnen vliegen (tien minuten lachsalvo – geen speld tussen te krijgen als die beginnen).
Naarmate de repetities vorderden, kwamen er tenslotte ook vrienden met podiumervaring suggesties tot verbetering doen. Wreed wijs om te zien hoe een kleine accentverschuiving soms visueel een groot verschil maakt …
… en een nieuwe versie van het scenario veroorzaakt. (gelach)

De heksen tetteren nog een eind weg over de voorstelling en tonen enkele (toegegeven, soms hilarische) filmpjes van de verschillende stadia van afwerking van een aantal nummers. Ik ben alvast benieuwd en hoop met hen dat het publiek evenveel plezier zal hebben als zijzelf.