Wat is de Miss Tiff Show, en hoe is dit concept ontstaan?

© Hilde Braet

Een “klassiek” travestiespektakel is doorgaans opgebouwd rond verschillende travestieten die samen playbackoptredens brengen.  Er gaat veel aandacht naar kostumering en kostuumwissels, naar pruiken, glamour en glitter.  Een showballet zorgt dan vaak voor begeleidende spektakeldansjes.  Soms worden de nummers afgewisseld met humoristische sketches.

Guido Duwel AKA Miss Tiff brengt reeds lang travestiespektakels, maar werd deze klassieke manier van optreden stilaan beu, en wou het eens over een andere boeg gooien.  Waarbij hij wel de structuur en de meeste kenmerken van een travestieshow wou behouden, maar wou experimenteren met een andere invulling ervan. Zo zijn de Miss Tiff Shows ontstaan, die tot nu toe allemaal doorgegaan zijn in de Minardschouwburg in Gent.

---

In onze eerste show  'de ziel van gisteren met de sprankel van vandaag' experimenteerden we met het vervangen van de playbackoptredens door live gezongen nummers.  Een verwijzing naar het verleden, toen travestieten live zongen omdat er geen geluidsdragers bestonden.  In deze show gaven 3 travestieten zich over aan de gebruikelijke kostumering, playback en glitter, maar ze lieten zich ook omringen door livemuziek, koor, cabaret, zang en dans (dit laatste nog in beperkte mate). Miss Tiff was één van hen.  Naast een playbacknummer (het openingsnummer van de show), bracht hij hier voor het eerst ook enkele live gezongen nummers, in travestieoutfit. De uitwerking en regie van deze show was in de goede handen van Rik Debonne, die hier de zaadjes geplant heeft voor onze latere producties. Gender(identiteit) was een belangrijk thema in deze show. Op het podium stonden mannen die zich kleden en gedragen als vrouwen, naast een mannelijke solist die zingt als een vrouw,  en een vrouw die klinkt als een man. We braken met de standaard-travestieshow die vooral steunt op spektakel en humor, en maakten ook plaats voor het kwetsbare en het breekbare.

'Telkens Weer' was onze tweede productie, waarin we nog een stapje verder gingen.  Alle playbackoptredens in travestie werden vervangen door live gebrachte nummers; Miss Tiff was de enige travestiet op het podium.  We kozen jazz als leidende muziekstijl, en veel nummers werden in die richting geärrangeerd door Sammy Lee Daese. De zang werd versterkt door backing vocals, die we ook uitdaagden als frontzangeressen. We zochten ook een alternatief voor het klassieke showballet, met een andere, meer gevarieerde danstaal.  Daarom integreerden we een bollywoodgroep in de show.  Deze productie hebben we later in een herwerkte vorm hernomen.

In 'Looking for Desmo' gaan we gaan we verder op onze ingeslagen weg.  Met ook deze keer live zang en dans, op basis van (sterk) gearrangeerde covers.  Maar we gaan opnieuw enkele stapjes verder.  We brengen voor het eerst ook eigen en nieuw geschreven nummers.  We zoeken ook naar een breder en theatraler alternatief voor de gebruikelijke sketches in travestieshows.  Daarom bouwen we deze show uit rond een verhaal, waarin de nummers geplaatst worden.  Een verhaal dat we via verschillende wegen proberen te vertellen. We integreren theater- en filmelementen in de show.  Maar het blijft wel een varietéspektakel. 

Voor onze shows werken we bewust samen met artiesten en muzikanten uit heel verschillende werelden.

Want al te vaak beleven we cultuur in ons eigen hokje, en net dat wil Miss Tiff met deze shows doorbreken. We bouwen bruggen met mensen uit heel verschillende culturele werelden, over alle afkomsten en leeftijden heen. De deelnemers worden uit hun comfortzone gerukt en uitgedaagd om met hèt en dè andere te communiceren.  Met behoud van ieders eigenheid en geaardheid gaan we op zoek naar wat we delen, en niet naar wat ons verdeelt.  Op zoek naar een nieuwe ziel.